Węgorz

Węgorz (Anguilla anguilla) to długowieczna, wędrowna ryba słodkowodna, znana z charakterystycznego, wydłużonego ciała przypominającego węża. Węgorz europejski jest gatunkiem anadromicznym, co oznacza, że spędza większość swojego życia w wodach słodkich, ale rozmnaża się w wodach morskich. Jest jednym z najbardziej tajemniczych i fascynujących gatunków ryb w Europie, a jego cykl życiowy jest nadal przedmiotem wielu badań.

Cechy charakterystyczne węgorza:

• Wygląd: ciało węgorza jest bardzo długie i smukłe, bocznie spłaszczone, co nadaje mu charakterystyczny wygląd przypominający węża. Jego skóra jest śliska, pokryta grubą warstwą śluzu, co ułatwia mu poruszanie się w mulistym dnie. Płetwy grzbietowa, ogonowa i odbytowa są ze sobą zrośnięte, tworząc ciągłą linię wzdłuż tylnej części ciała.
• Kolor: młode osobniki, zwane „szklanymi węgorzami”, są przezroczyste, podczas gdy dorosłe węgorze mają oliwkowobrązowe lub ciemnozielone ubarwienie z jaśniejszym brzuchem. Przed wędrówką tarłową ich kolor zmienia się na bardziej srebrzysty.
• Wielkość: węgorze mogą osiągać długość od 50 cm do 1,5 metra, choć niektóre osobniki mogą dorastać nawet do 2 metrów. Mogą ważyć od 1 do 6 kg, ale większe osobniki są rzadkie.

Siedlisko i biologia:

• Siedlisko: węgorze europejskie występują w rzekach, jeziorach, stawach oraz w ujściach rzek w Europie. Preferują wody o spokojnym przepływie, muliste dno, gdzie mogą ukrywać się i polować na swoją zdobycz. Młode węgorze wpływają do słodkowodnych zbiorników, gdzie spędzają większość swojego życia.

Cykl życiowy:

Węgorz ma jeden z najbardziej niezwykłych cykli życiowych wśród ryb. Dorosłe węgorze odbywają tarło w Morzu Sargassowym, położonym w zachodniej części Oceanu Atlantyckiego. Po odbyciu tarła dorosłe osobniki giną. Larwy, zwane leptocefalami, przemieszczają się przez kilka lat z prądami oceanicznymi do wybrzeży Europy, gdzie przekształcają się w młode „szklane węgorze”. Następnie wpływają do wód słodkich, gdzie dorastają przez kilka, a nawet kilkadziesiąt lat. Gdy osiągną dojrzałość, migrują z powrotem do Morza Sargassowego, by odbyć tarło i zakończyć swój cykl życiowy.

Dieta:

Węgorze są rybami drapieżnymi. Ich dieta składa się głównie z małych ryb, skorupiaków, mięczaków, owadów wodnych i innych bezkręgowców. Są nocnymi drapieżnikami, co oznacza, że polują głównie po zmroku, kryjąc się w ciągu dnia w mule lub roślinności wodnej.

Znaczenie gospodarcze:

Węgorz jest cenionym gatunkiem w rybołówstwie. Jego mięso jest tłuste, bogate w smak, a ryba jest często podawana wędzona, pieczona, smażona, a także w galarecie. Węgorze są popularnym daniem w wielu europejskich krajach, zwłaszcza w Holandii, Niemczech i Polsce, gdzie ich wędzenie jest tradycją kulinarną.

Ochrona i zagrożenia:

Węgorz europejski jest obecnie uważany za gatunek zagrożony wyginięciem, głównie ze względu na nadmierne odławianie, zanieczyszczenie wód, zmiany klimatyczne oraz budowę zapór wodnych, które blokują jego migrację. Wprowadzono szereg regulacji i programów ochronnych, aby odbudować populacje tej ryby, w tym ograniczenie połowów, a także sztuczne zarybianie rzek młodymi węgorzami.

Znaczenie w wędkarstwie:

Węgorz jest rybą, która cieszy się dużym uznaniem wśród wędkarzy. Ze względu na swoją siłę i zwinność, stanowi wyzwanie podczas połowów. Wędkarze najczęściej łowią węgorze wieczorem lub w nocy, używając przynęt takich jak dżdżownice, rybki lub wątróbki. Wędkarstwo na węgorze wymaga cierpliwości i umiejętności, ponieważ ryba ta jest ostrożna i często ukrywa się w trudno dostępnych miejscach.

Węgorz europejski jest fascynującą rybą o niezwykłym cyklu życiowym, a jednocześnie gatunkiem, który wymaga ochrony ze względu na rosnące zagrożenia dla jego populacji.